Op de vlucht
zeg,
ik ga even mijn gedachten luchten
anders loop ik tegen de muren op
word ik nog horendol
vanbinnen opgevreten
met huid en haar
verworden tot niets in het kwadraat
anders loop ik tegen de muren op
word ik nog horendol
vanbinnen opgevreten
met huid en haar
verworden tot niets in het kwadraat
neen,
ik kan beter mijn benen laten werken
mijn hart bloed voelen pompen
doorheen aders en venen
voelen dat leven zich weer verspreidt
mijn hart bloed voelen pompen
doorheen aders en venen
voelen dat leven zich weer verspreidt
zuurstofrijk bloed door mijn langzaam afgestorven hersenen
waar zwarte spinnen zich wroeten en nestelen
waar zwarte spinnen zich wroeten en nestelen
met elke stap
langzaam verjaagd en vermorzeld
door de dageraad
een frisse wind er doorheen gejaagd
tot alle webben en muizenissen
niets dan een schaduw zijn geworden
langzaam verjaagd en vermorzeld
door de dageraad
een frisse wind er doorheen gejaagd
tot alle webben en muizenissen
niets dan een schaduw zijn geworden
mijn lichaam moe
mijn geest verlucht
is het uiteindelijk niet slechts een vlucht?
mijn geest verlucht
is het uiteindelijk niet slechts een vlucht?
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, december 11, 2010 23:23 |
| zo moeilijk begrepen, waarom? voor het anders zijn? de wereld is een harde plek, Jasmijn. er zouden er meer als jij moeten zijn. 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasmijn Buysse |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2010 | ||
| Thema's: | ||