De onvoorspelbaarheid van jouw onheil-
spelbare buien is als donder op een
vogelstille dag. De vleugels ontvleugeld.
Het is onmogelijk om uit te vliegen en
te vluchten voor jouw onverwachte acties.
Stekenblind maar kleurendoof blijf ik alleen
in de doolhoven van jouw hersenspinsels.
Als nooit tevoren voel ik mij gevangen
in de ijskoude buizen van jouw dwang;
Geen ruimte voor beweging en groei.