Het leven is zo hopeloos voor mij.
Er is geen sprankeltje hoop meer over.
Hoe meer ik me inzet hoe slechter het wordt.
Ik grijp naar een mes uit de lade
en laat het langs mijn polsen over en weer gaan.
Druppels bloed vallen op de grond
ik sta met mijn voeten in een rode plas bloed
Ik voel al lang niets meer.
Ik word wakker en kom tot het besef dat ik in het ziekenhuis lig. Voor de zoveelste keer gered. Waarom toch? Kunnen ze mij gewoon niet laten gaan?
Hier op aarde kan ik toch niets goe meer doen.
Ik heb me ook zo hopeloos gevoeld, maar ben er nu weer helemaal bovenop, 1 goede raad kan ik je geven, laat je niet gaan, er komt nog veel moois in je leven