mensen letten te veel op hoe je er van buiten uit ziet, niet hoe dat je er van binnen bent. ik hoop dat ik in dit gedicht duidelijk maak dat ik allargisch ben en dus niet alles zo aan kan.
houd jij van mode?
ikke niet.
houd jij van make up?
mij doet dat verdriet.
make up en dat spul,
kan ik niet zo maar op mij smeren.
daar kan ik niet tegen,
het doet mijn huid deren.
mag jij alle kleren dragen?
mag jij alles aan?
als ik dat kon,
had ik dat allang gedaan.
bij zoveel dingen krijg ik uitslag,
zoveel kan ik niet.
ik wou dat ik het kon,
maar helaas doet het mij nog verdriet.
waarom kijken ze anders,
gewoon hoe je bent van binnen?
moet ik echt wachten?
tot zei met nadenken beginnen?
als ze het nou respekteerde
en ze het begrepen.
het kan niet weg worden gepoets,
met al die nieuwe zepen.
en dan is er een spul,
iets wat dan wel kan.
ze kopen nog meer,
en maken een heel plan.
maar ik wil dat niet,
ik voel me er niet in thuis.
wanneer begrijpen ze dat?
ik wordt gek van dat gespuis.