mijn best blijf ik doen
maar niks krijg ik terug
ik wil stappen maken
en blijf maar falen
hopeloosheid voel ik opkomen
niet wetend waar ik terecht zal komen
fictie gaat me achterna tot in mijn dromen
omdat mijn dromen nooit uit zullen komen
zestien jaar en word behandeld als achttien
niemand aan wie ik verdriet laat zien
ik voel me ouder, niveau's zijn te laag
wat kan ik nog doen, zal het ooit goedkomen misschien?
vanaf de dag van mijn geboorte
kwamen problemen
het leven bestaaat uit geven en nemen
maar waar is het deel van nemen..
de kleur is weg
alle lust is kwijt
voel me ouder maar kan zo weinig als een andere zestienjarige
aftellend tot de dag dat ik mijn eigen leven lijd.
hopeloosheid voel ik opkomen
niet wetend waar ik terecht zal komen
fictie gaat me achterna tot in mijn dromen
omdat mijn dromen nooit uit zullen komen...