Ik ben kapot, ik ben zó moe doorgaan kan ik amper meer weken loop ik op mijn tenen maar nu is het zo ongeveer gedaan ik zou zo graag weer lekker slapen zonder dat de angst me overwint eindelijk weer energie opdoen zo dat ik er weer voor kan gaan ik houd me nu nog altijd groot al zitten de tranen nog zo hoog ik blijf doorgaan, hoe moeilijk het ook is maar ik denk dat het nu snel gedaan is nu sta ik op instorten al mijn energie is op blijven staan dat lukt nog net maar ik vrees nu niet lang meer.
Hans Winter: | Zondag, oktober 17, 2010 18:40 |
misschien mag je ook als grote meid soms best wel klein zijn, zoals dat voor ons allen tijdjes nodig blijkt. hans |
|
Katja Bruning: | Zondag, oktober 17, 2010 13:17 |
Als je tranen zo hoog zitten, laat ze dan maar komen, dat lucht op en daar rust je van uit. Als het even lukt: naar buiten gaan, de natuur in of naar een park. Is dit een pas geschreven gedicht? Wat een mooie achtergrond en een mooie lay-out! |
|
Anootje ...: | Vrijdag, oktober 15, 2010 19:33 |
wat triestig ... Probeer toch door te zetten :) Groetjes |
|
zomerkind: | Vrijdag, oktober 15, 2010 18:13 |
nou rustig aan pauline:) neem je rust meid gr edje | |
teun hoek: | Vrijdag, oktober 15, 2010 17:56 |
indien persoonlijk,laat het dan over je komen en laat het wegglijden....alleen dan komt er rust. | |
Auteur: paulinevandrie | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 15 oktober 2010 | ||
Thema's: |