‘Sorry’, zei ik drie keer zacht
troost kon echt niet schraler
dus lachte ik de kaken rood
als enig gevoel dat ik kon geven,
heel even.
Alsof dat mij kon veranderen
van zwart naar stralend wit
had je dolgraag willen zeggen
hoe het werkelijk steekt en zit,
mij ontbrak de pit.
‘Sorry’ zeg ik eenmaal hard
start met mij opnieuw, alweer
en deze keer, deze keer
hoop ik dat het blijft leven
en kan ik je het mooiste geven.
zomerkind: | Zaterdag, oktober 09, 2010 14:04 |
mooi gezegd loortje:) tja dat gedicht r o t maatschappij is niet fictief maar reeel:) gr edje | |
Looortje: | Zaterdag, oktober 09, 2010 13:21 |
:) | |
ninodepino: | Zaterdag, oktober 09, 2010 13:17 |
dat gezeur over die troostmeisjes moet nou maar eens afgelopen zijn gewoon dooorgaan! :) grtjs, |
|
Auteur: Looortje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2010 | ||
Thema's: |