Telkens als ik het papier op zoek als toevluchtsoord en neer pen wat mijn gedachtes voort brengt. Ben ik zoek... even de weg kwijt.
Net alsof je alleen wandelt in het bos, je fluit wat....
en een siddering gaat door je heen als er terug wordt gefloten.
Plots besef je , je dat je een verkeerd pad bent begaan.
De mist trekt op... je berust in het lot en laat los.
dan voel je een hand op je schouder en er wordt tegen je gezegd;
"welk pad je ook bewandeld bewust of onbewust, eerlijk of oneerlijk, recht of krom
een omweg maken is altijd dom! "