verdriet
Wanneer houd het nou eens op?!
Steeds weer gedonder aan mijn kop...
Laat mij mijn eigen weg gaan..
en probeer vooral niet in mijn weg te staan.
dat hebben jullie al lang genoeg gedaan..
ik heb gekozen om een andere weg in te slaan..
Ik wil die pijn niet meer voelen
Ik ben voor mijn kinderen hun behoeder.
want dat is de taak van een moeder..
Je kind lief hebben en steunen waar je kan..
dat wat ik nooit heb gekregen daar leer ik van..
Ik zal er voor altijd voor ze zijn..
Met al hun problemen groot of klein.
Ik laat ze voelen dat er van ze gehouden word.
En dat er voor ze gezorgd word..
Ik moet jullie als ouders bedanken,
ik heb hiervan geleerd, geleerd hoe ik het vooral niet moet doen~!
Steeds weer gedonder aan mijn kop...
Laat mij mijn eigen weg gaan..
en probeer vooral niet in mijn weg te staan.
dat hebben jullie al lang genoeg gedaan..
ik heb gekozen om een andere weg in te slaan..
Ik wil die pijn niet meer voelen
Ik ben voor mijn kinderen hun behoeder.
want dat is de taak van een moeder..
Je kind lief hebben en steunen waar je kan..
dat wat ik nooit heb gekregen daar leer ik van..
Ik zal er voor altijd voor ze zijn..
Met al hun problemen groot of klein.
Ik laat ze voelen dat er van ze gehouden word.
En dat er voor ze gezorgd word..
Ik moet jullie als ouders bedanken,
ik heb hiervan geleerd, geleerd hoe ik het vooral niet moet doen~!
Reacties op dit gedicht
| mamalief: | Woensdag, september 22, 2010 20:27 |
| Waren ze ooit maar eens bezorgd om me geweest...... | |
| _Lieverdje_: | Woensdag, september 22, 2010 19:02 |
| soms zijn ouders overbezorgd en dat kan weleens fout gaan maar hoe moeilijk sommige ook doen ze blijven je ouders liefs |
|
| goldenchild: | Woensdag, september 22, 2010 14:16 |
| tja van je ouders moet je maar beter niet leren dus merk ik ga zo door! gr edje | |
Over dit gedicht
| Auteur: mamalief | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2010 | ||
| Thema's: | ||