Wanneer dood mij heeft weten te ver
Wanneer dood mij heeft meegenomen,
op haar zachte donkere vleugels,
de engel des doods me de adem heeft benomen,
en ik me laat leiden door onaardse teugels,
praat dan over hoe leven met mij was,
verdrink niet in aards gemis en verdriet,
want jullie tranen vormen een plas,
waarin je de weerspiegeling van aardse pijn ziet.
Wanneer dood mij heeft weten te verleiden,
haar zoete lippen aan de mijne kleven,
en ik stop met strijden,
in dit aardse leven,
denk dan aan het leven in mij,
laat dat voortleven
het verdriet en de pijn voorbij,
leef met wat er is gegeven.
op haar zachte donkere vleugels,
de engel des doods me de adem heeft benomen,
en ik me laat leiden door onaardse teugels,
praat dan over hoe leven met mij was,
verdrink niet in aards gemis en verdriet,
want jullie tranen vormen een plas,
waarin je de weerspiegeling van aardse pijn ziet.
Wanneer dood mij heeft weten te verleiden,
haar zoete lippen aan de mijne kleven,
en ik stop met strijden,
in dit aardse leven,
denk dan aan het leven in mij,
laat dat voortleven
het verdriet en de pijn voorbij,
leef met wat er is gegeven.
Reacties op dit gedicht
| Chaotique: | Zondag, juni 23, 2002 13:14 |
| je schrijft echt mooi! | |
| Nocturnal Beauty: | Woensdag, mei 01, 2002 20:37 |
| wow.... very nice.. gewoon geen woorden voor.. blijf vooral verder schrijven;-) | |
| Lieverdje: | Zondag, april 28, 2002 21:59 |
| Heel mooi.... zo prachtig dat ik er geen woorden voor vind. Lieverdje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mistique | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2002 | ||
| Thema's: | ||