Jij en ik waren zo close,
het was altijd ''wij''..
Waar je ook heen ging,
ik stond altijd naast je,
wat er ook gebeurde ik was er voor je
mijn steun had je altijd.
Er was altijd wel een luisterde oor!
Ik weet niet wat er gebeurde
maar de tijden sloegen zomaar opeens om ..
Tijden veranderen,
en opeens liet je me daar alleen staan
opeens waren er andere meiden die belangrijker waren,
opeens was ik niet belangrijk en praatte je over me..
Zomaar opeens zei je niks meer ..
Alles veranderd ik mis een stukje in m'n leven..
Waar aan ik dit verdiend heb
zal altijd een vraag zijn,
een vraag die altijd in mijn hoofd blijft zitten..
Ik mis een stukje,
een stukje van een échte vriendschap
zoals jij en ik in het begin was..