Niet te begrijpen...
Kan het nog niet helemaal bevatten,
de manier waarop je denkt en doet.
Hoe jij door mijn dochters te kwetsen....denkt MIJ daarmee te pakken,
de enige die je ermee hebt zijn de kinderen onthoud dat goed.
Jij denkt dat jij op deze wijze,
mijn vrije weekenden kan "verpesten".
Maar niks is minder waar....
dit is geen goede manier om je macht uit te testen.
Je vergeet dat niks belangrijker is als de kinderen,
degene die alles mag uitleggen.
Je laat het allemaal neerkomen op mij...
maar als ze vragen:"Waarom houd papa niet meer van mij?"
kan ik ze dat niet zeggen...
Er is maar één die ze dat antwoord kan geven,
maar van hem geen teken van leven.
Alleen om zijn zoon te halen...de meiden blijven achter..
kan vanalles tegen ze zeggen,maar het maakt het gevoel niet zachter.
Ze voelen papa wil alleen ons broertje mee..
ze zien hem huilend meegaan..
En mama blijft verdrietig staan...
tegen de tranen vechten...een gezin uit elkaar trekkend,dit is niet okee!
Voel de woede borrelen,maar gedraag me tegen de meiden"normaal"
en kom ook nog voor je op.
Probeer ook nog het verhaal te verfraaien..
terwijl ik ondertussen ontzettend van je acties baal.
Snap werkelijk waar niet hoe je de meiden zo kunt laten vallen..
vanaf 7maanden hebben we ze samen opgevoed..
Dat het tussen ons niet meer ging...
betekend toch niet dat je hun leven moet vergallen??
Maar het is nu klaar met het gedreig,
niet langer over de rug van mijn dochters..
Het is tijd voor rust...
het word tijd dat ik mezelf terugkrijg.
Niet meer die spelletjes van macht..
over mijn meiden..
Maar of ik het had gedacht??
nee dat niet...
TazDevil
12-06-2010