Een vader?
Dacht je te kennen..
wetend dat m'n dochters een goede vader aan je hadden.
Beter als hun "echte" vader...die er het liefste voor weg wilde rennen.
want wat is een echte papa?
In mijn ogen,is een echte vader niet persé de "donor"
maar de man die 's morgens opstaat om ze te troosten..
Tijdens een enge droom...of ze een kus geeft na een val,
en die er ten allen tijden zijn zal..
En ik dacht dat ik die man gevonden had..
samen een zoontje erbij gekregen.
Van wie ik dacht dat hij alledrie de kinderen evenveel aanbad,
dat het na een aantal jaren tussen ons niet meer ging..
Moest niks doen aan de liefde voor alledrie de kinderen,
want de meiden wisten immers niet beter..
Jij was/bent papa....maar het begon je kennelijk steeds meer te hinderen,
want vaker en vaker werd ik bestookt met mails.
Je moet het de meiden vertellen..
die meiden zijn nog maar 5jaar!!!
We gooien hun hele leventje door elkaar!!
even scheen je het te begrijpen..
Maar vaker en vaker begon je mij te dreigen met mijn eigen dochters.
dat je hun twee niet meer wilde in de weekenden..
Tegelijk met onze zoon...
tegen me zeggend;"Ik heb ze alledrie op 1lijn"
voor mij lijkt het zo gewoon..
Evenveel houdend van ieder kind..
met zijn/haar eigen karakter en trekjes..
Maar jij veranderd als de wind..
ze ineens laten vallen als een baksteen..
Géén liefde meer tussen ons..
betekend voor jou hetzelfde als dat de liefde voor de meiden nu ook stopt.
Kom niet meer aan met op één lijn hebben..
want niks is minder waar...dat heeft zich nu wel ontpopt.
De vader die ik dacht te hebben gevonden...
blijkt helaas een illussie..
De meiden vragen veel en begrijpen het niet..
sterk probeer ik het te beperken...jullie verdriet.
Het verzachtend te brengen...
maar wetend ik moet ze het vertellen..
Liggen ik nachten op bed mezelf te kwellen..
denkend:"had ik maar...of had ik maar niet"
Maar achteraf kijken helpt niet..
maar het doet zeer te zien, jullie verdriet.
Mijn zoontje niet snappend waarom zijn zusjes niet mee mogen...
weet niet wat te zeggen...wat te doen..
Jij een heel gezin overhoop gooiend..
zit in je huisje nu eens in de 14 dagen te genieten van "JE ZOON"
Terwijl ik de overige dagen,
vul met het beantwoorden van allerlei moeilijke vragen.
Maar ik zal ze niet onnodig kwetsen..
of jou zwart maken.
Probeer ze te ontzien...
ze niet overstuur te maken.
Maar jij leeft door..
zonder de vragen van hun te beantwoorden.
Zonder hun vragen gezichten te zien..
en om je zoons verdriet te stoppen..probeer je hem van verwennerij te voorzien.
Erg jammer dat het zo moet gaan..
niet om mij.
Maar voor die onschuldige kinderen...
zij horen er juist buiten te staan.
Dat "ooit" de waarheid verteld zou moeten worden..
dat was duidelijk.
Maar het was wel de bedoeling op een juiste manier...
en dat is deze manier niet...en het moeilijke is...het doet je géén zier!
TazDevil
7-06-2010