Meer dan twee jaar lang negeer ik ons verleden
Al die tijd negeer ik haar bestaan
Maar helpen doet dit allerminst
Haar schaduw laat me maar niet gaan

Door haar te negeren lijkt het of ik niet verder kom
Mijn wereld staat al twee jaar stil
Haar schaduw blijft maar hangen aan mijn zijde
Verder gaan met mijn leven is alles wat ik wil

Zij ging echter wel verder met haar leven
Denkt misschien nog veel aan toen
Zij heeft ons verleden altijd erkend
Terugdenkend aan haar eerste zoen

Een verleden dat nooit echt verwerkt is
Geen letter, woord of zin nog aan haar verspild
Angstig voor de confrontatie en de werkelijkheid
Nooit een herinnering van toen met een ander gedeeld

Als ik haar niet erkennen zal
Hoe kan ik het verleden dan loslaten?
Moet ik haar blijven negeren en ontkennen
Of moet ik ons verleden toch maar toelaten?