Die onschuldige vraag “Hoe gaat het?”,
Mijn hoofd op hol, mijn hart verslagen,
Wat verwacht je dat ik daarop zeg,
Hoe moet ik me daarbij dan gedragen?
Moet ik zeggen dat het me prima gaat,
Met stoer een lach op mijn gezicht,
Weer uitgebreid in gesprek gaan,
Waardoor ik vaker ben gezwicht.
Botweg totaal niet reageren,
Want het afscheid was al daar,
Antwoorden dat ik niet antwoord,
Vond ik zelf ook wel wat raar.
Langzaam, maar intens verdrietig,
Heb ik me er bij neergelegd,
Ik wilde zo graag met je praten,
Maar alles was al lang gezegd.
David Matser: | Vrijdag, mei 14, 2010 11:08 |
Prachtig geschreven dit. Denk dat iedereen dit wel herkent. Je neemt me heel mooi mee in je gevoelens. liefs, David |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 13 mei 2010 | ||
Thema's: |