Stukje bij beetje ben ik aan het sterven
om ooit te kunnen leven
zonder gezaag en gezever.
Ik honger vanaf vandaag dag in dag uit,
met het onstuitbare verlangen
om koste wat het kost een einde te maken
aan de onmacht en het gevoel
behandeld te worden als afval,
Als grof vuil op de rand van de stoep.