Ik bevind me op de hoogste bergtop
top vol van ijs en koud verdriet
hoe vaak ik ook in mijn ogen wrijf
ik zie mijzelf noch de wereld niet
constant steken in mijn hart
alsof gedachtes me kunnen moorden
verwoord wat ik probeer te voelen
maar niemand kan mijn taaltje horen
bevroren tranen over wangen
de sporen leiden naar mijn hart
ik weet echt niet meer wie ik ben
en start met springen in het dal.
Indy Toma: | Maandag, april 12, 2010 21:29 |
Ik snap wat je bedoelt met je schrijven, en aangezien je niet rijmt zou ik -niet- in de eerste strofe weglaten, daarmee voorkom je de dubbele ontkenning: noch - niet. En geen vrije val naar het dal maken: gewoon lekker afzakken en heel diep doorademen. | |
Oorlam: | Maandag, april 12, 2010 14:06 |
een mooie | |
sweetblackangel: | Maandag, april 12, 2010 13:59 |
wederom, herkenbaar... | |
Quando: | Maandag, april 12, 2010 12:09 |
Je hebt alleen jezelf nodig om terug te vinden wie je bent. Vergeet dat niet (: Liefs, |
|
jossxm: | Maandag, april 12, 2010 11:43 |
Het dal is minder diep dan je nu denkt en daar staan mensen die van je houden om je weer de berg op te helpen :) Heel mooi dit. |
|
Auteur: Looortje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 april 2010 | ||
Thema's: |