Waarom voel ik mij zo eenzaam
Me leven heeft nooit gelopen zoals ik het wou.
Het ene moment liet me vader ons 3 x in de steek.
En het andere moment lieten me vrienden me stikken.
Van buiten ben ik altijd een vrolijk meisje.
Maar van binnen zit een gebroken hart.
Mensen weten niet hoe ik echt ben.
Doe me anders voor bij mijn vrienden
Omdat ik dan bang ben dat ik niet geaccepteerd word.
Zovaak heb ik het gevoel dat ik er helemaal alleen voorsta.
Ik weet dat het leven niet altijd gaat hoe het hoort te gaan. Maar soms ben ik het zo zat.
Mensen maken mij onzeker door te zeggen.
Dat ik lelijk ben of hartstikke dom.
Me beste vriendin zegt het zelfs.
Wat heb ik aan al die mensen?
krijg soms het gevoel dat iedereen mij gebruikt.
Zelf thuis voel ik me alleen.
Ik kan het soms echt niet meer aan en dan denk ik
Wat doe ik hier nog?
Maar iets houd me toch tegen.
Ik heb nergens geluk in.
Liefde niet, famillie niet, vrienden niet.
Terwijl dat het belangrijkste dingen in je leven zijn.
Een familie hebben, vrienden hebben.
En dat heb ik allemaal niet.
Maar toch ik blijf hopen dat op een dag alles toch weer goed zal komen en dat het allemaal weerbeter word.
Ik weet het is niet echt een gedicht maar zo voel ik me gewoon!