Je verscheen als een waas in mijn leven
Toch leerde ik delen door te geven.
De waas verdween langzamerhand
want mijn hart stond in brand.
Ik had nog nooit zoveel gevoelens voor iemand gehad
het was alsof ik alles met jouw aanwezigheid even vergat.
Het voelde super, serieus maar op den duur werd je nerveus.
Je kon het niet meer aan, je liet me zomaar gaan.
De waas kwam weer naar voor, ik had je eindelijk door.
De waas was nog de hele tijd gebleven,
hij bleef de hele tijd boven mijn hoofd zweven.
Maar nu kwam hij als een baksteen naar beneden,
het was alsof hij het wist; die jongen was verleden.
De liefde is langzaamaan gedaald, want hoe harder ik je terug wilde hoe harder ik keer op keer had gefaald.
Het enige wat nog over is, is die kille waas,
hij wil niet meer verdwijnen helaas...