...en ik verfde mijn wereld wit voor ogen, zelfs
met mijn roze bril op bleek het nog leeg stralend.
Zo zacht als het in mijn leven kwam, zo hard en koud toen
het deelde met mijn huid en eronder kroop.
Als gletsjer denderde er witte ontwetendheid naar beneden.
(roze bril af/ ski bril op?)
Maar de bron blijft mij vertellen, dat het waarheid is en zal geschieden.
Achh ja de tijd van skieen in slagaderen op pieste Aorta, zal ook een eind kennen.
Tegen de tijd als jij mijn hart doet smelten, zal mijn bloed koken en kan ik weer aan het spel der realiteit wennen.