Ik duw je haastig tegen de stroom in
richting daar waar ik je ben verloren
waar je me vluchtig nog een afscheid stamelt
maar ik luister niet meer naar jou.
Je hebt me nu te fel belogen
de pijn deed me echt te zeer
het was al moeilijk om nog te lopen
maar nu legt zelfs mijn hart haar slag neer.
De deur gaat open, donker is het er niet
eenzaam zul je er ook niet zijn
het is een chaos zoals je wel ziet
je zal rusten te midden van verdriet en pijn.
Het verbanningsoord dat het meest van mijn hart betrekt
is helaas nog niet doordrongen
van haar vergetelheid functie
wanneer ik me op slechte dagen weer bedenk
dat het door jou komt dat ik mijn hart nog vaag stuk zie.