Momenten vol geluk,
waren niet comfortabel genoeg,
slechts gevuld met lege warmte,
in een alles omhullend niets.
De dagen die ik heb gekend,
vol van passie,
terwijl ik zocht naar meer.
Het teisterende gevoel van onmacht,
terwijl het allemaal,
langzaam, door mijn vingers gleed.
Brachten me allen,
op hun beurt, naar waar ik nu ben.
Het zachte gefluister,
in een kamer vol van stilte,
terwijl in het donker, mijn hart steeds sneller klopt,
wekt mij al lang niet meer.
Misplaatste gevoelens.
heersen in mijn hoofd,
over het onjuiste, terwijl mijn hart zoekt,
naar iets echts.
Zoek ik dan misschien op de verkeerde plekken,
naar een ongekende liefde,
Als een dwaas dolend in een hof,
vol strategisch geplaatste hindernissen.
En wordt mij een halt toegeroepen,
in de tocht die ik stevig voortzet.
Leg ik mij daar neer,
en hou ik op met het vechten.
voor mezelf,
en misschien voor jou.
Tegen beter weten in,
geef ik mij gewonnen.
Enkel in deze slag,
maar niet die hierna…