Mijn schoenen.
Ik heb verschillende schoenen, modieus, met punt of gewoon raar.
Maar de schoenen die ik bedoel zijn vooral heel zwaar.
Ik kan niet vertellen hoe het voor jou zou zijn,
Je kan alleen naar mijn schoenen kijken vanaf de zijlijn.
Of ik mijn voeten nou bloot laat of bedek
Het maakt niet uit of ik die schoenen wel of niet aantrek.
Elke dag loop ik, met die schoenen, de zelfde rondjes weer,
Ik draag ze nog steeds als ik in bed de dag evalueer.
Sommigen denken dat het fijn is om in mijn schoenen te staan,
Ik begrijp dat wel, want zij weten niet hoe mijn leven is gegaan.
Ik speel de rol die zij willen zien,
Maar weten niet dat ik door die schoenen mij zelf in slaap grien.
Ik moet dingen in andermans schoenen gaan schuiven
Andere dingen moet ik weg gaan wuiven.
Om mijn eigen schoenen iets lichter te maken,
Zodat ik andere dingen niet laat verzaken.
Het is niet makkelijk om in mijn schoenen te staan.
Het is moeilijk, ik kan t zelf nauwelijks aan.
Ik gun het ook niemand om in mijn schoenen te lopen,
Ik hoop dat ze gauw stuk gaan, zodat ik nieuwe mag kopen.
Solera