Gevoel
Het is een vreemd gevoel,
Of eigenlijk ook helemaal niet,
Dat gevoel dat ik krijg altijd,
Bij die knuffel en die kus als je me ziet.
Vriendschap boven alles,
Dat is zeker waar,
Maar dat gevoel is niet enkel vriendschap.
Het is intenser, ik word het me steeds meer gewaar.
Dat gevoel mag/kan helemaal niet,
Het hoort niet zo,
Maar kan er niets aan doen,
En eigenlijk is het niet verkeerd, maar t’is een cadeau.
Iets dat niet veel mensen zullen ervaren,
Zo’n speciale band en klik,
Dat gevoel zelfs met elkaar te kunnen delen,
Zonder blozen of een verraderlijke blik.
Al kost dat soms moeite,
In bijzijn van iedereen,
Dat gevoel niet te opzichtig te kunnen uitten,
Want begrijpen zal ’t geen één.
Puur platonisch,
Al lijkt het soms wel meer,
Bij vlagen en momenten,
Als we mekaar zien, doet het soms zeer.
Want dan komt het afscheid weer,
En duurt het weer een tijd,
Voordat we onze verhalen weer kunnen vertellen,
En elkaar zien, een knuffel en kus kunnen geven geheid.
Niemand zal het ooit begrijpen,
Zoiets kan toch niet,
Alleen jij en ik weten het fijne,
Het zit diep van binnen, waar niemand het ziet.
Ik zal het gevoel bewaken,
Zal het nooit meer laten gaan,
Zo speciaal zo intens en zo fijn,
Daar komt echt nooit iemand aan.
Love you...