Eenzaamheid neemt beslag op me.
De eenzaamheid,
neemt langzaam beslag op me.
Begint me langzaam op te eten,
bijna te verteren.
En waarom?
ik doe toch dingen,
ben buiten,
heb vrienden een lief.
De eenzaamheid is apart,
het is er samen met de rest.
Het is er altijd,
als een warme deken.
Ik voel me gewoon zo eenzaam,
mag dat niet?
een beetje zelfmedelij is niet erg.
Een beetje verdriet om jezelf,
daar ging niemand ooit dood aan.
denk ik.
neemt langzaam beslag op me.
Begint me langzaam op te eten,
bijna te verteren.
En waarom?
ik doe toch dingen,
ben buiten,
heb vrienden een lief.
De eenzaamheid is apart,
het is er samen met de rest.
Het is er altijd,
als een warme deken.
Ik voel me gewoon zo eenzaam,
mag dat niet?
een beetje zelfmedelij is niet erg.
Een beetje verdriet om jezelf,
daar ging niemand ooit dood aan.
denk ik.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Vrijdag, november 20, 2009 21:34 |
| accepteer het en laat het los je bent uniek of vervloekt...dat kan ook.. :S grtjs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: perfectloser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2009 | ||
| Thema's: | ||