Onzekerheid
Het is een naar iets
Ik kan er niet door plannen
Niet door dromen
Want je blijft maar wachten op een zeker gevoel
Alleen dan kan ik verder dromen
Het lijkt een toneelspel
Want dat is het
Meest van de tijd speel jij toneel
Gelukkig…Niet gelukkig..
Het is zo’n verwarrend iets om constant te moeten denken..Ben jij dit echt?
Of speel je weer een persoonlijkheid
Telkens houd het ons weer voor de gek
Telkens denk ik:..We kunnen nu verder, het gaat beter
Maar dan in een klap, in een slechte dag van jou
Zeg je mij dingen die mij doen nadenken
Je bent ongelukkig nog steeds en blij ben je nooit geweest..
Je word nooit meer gelukkig door wat jou is aangedaan
En dan laat je mij weer versteld staan
Je toneel is zo goed dat het mij weer deed geloven..
Dat het mij weer hoop gaf..
Maar nu zijn we voor de zoveelste keer terug bij af..
Je zit weer in het donker, alleen en droevig
Je praat niet meer en kijkt me niet meer aan
Je luistert niet meer naar wat ik vertel
Je geloofd het allemaal wel
Maar ik geloof het niet meer
Jij weet niet wat je moet doen en doet daardoor niets
Je kwijnt telkens weer weg in een hoekje
Maar ik weet het ook niet meer en ik ben er zat van
Ik wil weer die zekerheid terug
Ik wil weer de moeder terug die ik kende
Je moet een keer een beslissing nemen
Je moet weer gelukkig worden
Niet alleen voor jezelf…
Maar ook voor mij
Want ik kan het niet meer aanzien hoe mijn moeder steeds minder zin heeft in het leven
Ik ben die gespeelde persoonlijkheid zat, het word tijd dat je weer jezelf word
Dan pas kan ik dromen over de toekomst
Dan pas kunnen we verder…
Het rijmt niet..En het is niet geweldig geschreven..Maar ik moest even mijn hart luchten