Dag huis,
Vaarwel mijn schuilplaats
Tot ziens daar waar ik mezelf mocht zijn
Waar ik zoveel heb ervaren
Hemels geluk, maar ook zoveel pijn
Al besta je slechts uit een aantal stenen
Met een puntig dak daarop gebouwd
Ik verlangde elke dag om terug te keren
Naar mijn huisje zo vertrouwt
Nu moet ik je verlaten
Al kan mijn hart het niet
Voor altijd zou ik herinneren
De sombere dag dat ik je verliet
Herinneringen zouden niet langer leven
Niet meer op de wanden staan
Ik zou snikkend gedag moet zeggen
Dag huis, het leven dwong me veder te gaan