Niemand,
niemand wil ik lastig vallen
met mijn zorgen
alles wat echt belangrijk ik
hou ik verborgen,
ooit zou ik je mijn
binnenkant
willen delen,
je alles van mezelf geven.
Maar ik ben bang,
bang voor je reactie,
want misschien ben ik
niet wat je van me verwacht had,
misschien zie je me zelf niet graag meer,
en dat zou me zo'n zeer doen.
Niemand wil ik lastig vallen
met mijn zorgen,
met mijn kwaaltjes,
en waarom ik soms
zachtjes tegen de grond vlij,
ooit zou ik graag
mijn binnenkant met je delen,
want daar heb je recht op
in mijn delen,
maar het lukt me niet,
misschien met iets meer van jou kant,
dat het wel lukt,
dat ik het wel kan opbrengen,
met niet langer verstoppen
achter een masker
dat ik niet langer kan ophouden.
ik ga er aan kapot,
ben mijn leven zat