Storm...
Tranen biggelen me over mijn wangen...
wat is nu het leven,ik weet het niet meer.
Wat houd nu precies het leven in...
heeft het allemaal nog wel zin.
Het leven kan zo mooi zijn...
waarom geniet ik er niet van.
Het komt vast door al die pijn...
en wat er nu gebeuren kan.
Soms zak ik dan weer weg..
en heb ik gewoon geen kracht meer.
Zelfs niet als ik tegen mezelf zeg...
kom op meid, probeer het nog een keer.
Het leven is net als het weer...
soms als een storm, zo krachtig.
maar een andere keer dan weer...
zo zacht als de lente en zo prachtig.
Kom je dan weer door de storm heen...
dan is alles weer pracht en praal.
Je houdt dan weer van iedereen...
en voelt je weer zo hard als staal.
Dan breekt weer die ijsige stilte...
die je dan in jezelf voelt.
Die verschrikkelijke kilte...
en niemand begrijpt wat je bedoelt.
Leef je leven...
vecht voor het geluk.
Geluk moet je naar streven..
dan kan je leven niet meer stuk.
-Alice Luchies-