Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Voorgoed?
Voorgoed?
Het was te stil, ik was te stil,
Ik heb niet laten horen, wat ik wil.
Ik gaf je de rust, bang om iets verkeerds te doen,
Maar kreeg, al niet meer die virtuele zoen.
Hoe dom was ik, je was allang gegaan!
En ik nog denken, wat heb ik fout gedaan.
Je hebt me een contact laten verbreken,
Maar je had, niet naar de toekomst gekeken.
Ik vertrouwde je, en wist dat ik soms kon leunen,
Dat we elkaar in moeilijke tijden konden steunen.
Nu je weg bent,
En doet, alsof je me niet meer kent.
Denk ik aan die ene keer,
Je zou me “opvulvriendje” zijn, maar sta alleen.....alweer.
*nu is het nooit meer jvj xxx*
Reacties op dit gedicht
*sproeten_snoet* vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
*sproeten_snoet*
Gecontroleerd door:
maneschijn
Gepubliceerd op:
13 augustus 2009
Thema's:
[Eenzaamheid]
[IK]