Mijn pen krijst op dit stuk papier.
Mijn hoofd zegt: "smijt dit blad weg."
Mijn handen willen niet.
Mijn hart laat zich gaan.
tikkend
kloppend
bevend
rillend
Mijn hoofd weet niet meer waar hij staat.
Mijn handen voelen hem bovenaan mijn nek.
Mijn pen schreeuwt het uit.
Mijn ziel is leeg.
zuchtend
wachtend
schreeuwend
bang.
---
Duizend woorden vullen dit blad
niet één beteknt iets,
de rest betekent teveel.
---
Angstig vul ik dit blad.
Men pen leegt zich zelf met de minuut,
Terwijl ik mezelf vul, leegt hij zich!!!
Het is hij die alles moet verwijderen,
maar hij legt alles vast.
Vernieuwingen voeren zich door. (pc's)
jij verdwijnt.
Ik ben op de kar der vernieuwing gesprongen
(& blijf rustig zitten)
Toch ben jij het die me nu troost.
Je hebt je eigen methode.
Prachtig wat jij allemaal kan.
Je hebt mee geholpen aan de opbouw van zowat alles,
zonder ooit maar zlef initiatief te nemen.
Alles wat de laatste 500jaar is gebeurd,
jij was er op de een of andere manier bij.
Je bent geëvolueerd.
Ik, wij ook.
Jij blijft je geven,
wij jouw gebruiken.
misbruiken?
Je kunt niet zonder een vaste ondergrond.
Wie wel? wat wel?
Je bloed droogt eenmaal je je hebt uitgestort,
het verdampt,
wordt droger.
Je lijkt wel te slapen.
Verzwakt door zoveel vocht verlies
hou je je steeds kaars recht.
Jouw bloed vlult mij met:
vreugde
verdriet
haat
spijt
ontroering