De wind waait door mijn haren
Mensen zien mij gaan
Dansend door de straten
Maar niemand ziet die traan
De zon straalt in mijn gezicht
Mensen lachen naar mij
Vrolijk lach ik terug
Ookal ben ik echt niet blij
Dan komt de regen
Ik ren door de straat
tranen diep van binnen
Maar voor de mensen een lach op mijn gelaat
Sneeuw begint te vallen
Het ijs staat op mijn hart
Toch is het mijn masker
die elk mens verward
Donder en bliksem nemen hun plaats
waar eerst de wind nog door mijn haren blies
Hou ik de schijn nog maar op
Voor iedereen zijn het onbegrepen emoties