Woorden als tranen,
Die zich door herinneringen banen
voor de goede en slechten.
Herinneringen om voor te vechten.
Sommige doen toch echt zoveel pijn.
Pure emoties zijn zoals ze zijn.
Proberen te denken aan de goede dingen.
Om een kleine glimlach af te dwingen.
Doch zijn er momenten dat verdriet komt kijken.
En door niets lijkt te wijken.
Dit hoort ik denk bij het verwerking proces.
Gepaard met enige stress.
Doch is het niet geheel weg te stoppen.
Dit zal je uiteindelijk ook gaan stroppen.
Helaas, zo eigenwijs ben ik wel.
En komt het weer naar boven, in een rel.
Een rel tussen mijn emoties en gedachten.
Hoeveel vreugde maar ook pijn deze mij brachten.
Doch is er een kleine hoop die mij bevrijd.
De hoop op een eind aan deze twee strijd.
© Bart kempers 05-07-2009
Auteur: Webbieweb | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2009 | ||
Thema's: |