Iets wil een deel van mij
Elke keer ik tracht te geloven
Is het er om me ervan te beroven
Een pop aan een koord
Een subject van dood
Zijn doel is mijn ziekte
Is het de duivel die mijn hart griefde
Wat het ook is, het is voorbestemd
Dat elke stap ik ook zet
Het er is...
ongeremd
Maar laat de trompetten luiden, laat de honden schuilen
Laat de mensen kijken die schuilen in hun kuilen
Zijn duivelse ogen zijn niet langer nog een geheim
Ik kijk het recht aan
Begrijpende zijn kracht van de schijn
Ik troostend in mijn zachte waan
Ik ben niet sterk, zo zal hij me breken
Ik ben niet hoog, zo zal hij me laten vallen
Ik ben zacht...
net als water...
allesomvattend...
voor zijn dag van later