Achteloos wuif ik jou praatjes weg
De praatjes waar ik vroeger in was getrapt
Waar ik in geloofde, heilig
De praatjes die me nu niets meer doen
Jouw blik die me deed smelten
Waarmee je me alles liet doen wat je wou
Jouw blik, die geluidloos woorden uitsprak
Diezelfde blik, schrijft me nu niet meer de wetten voor
Jouw intenties, waarvan ik dacht: die zijn goed
Hij heeft het beste met me voor en zou me nooit kwaad doen
Hij bedoeld het goed, loog ik mezelf voor
Gelukkig weet ik nu beter
Ik ben niet meer beïnvloedbaar
Je vind me veranderd, je vind me boos overkomen
En terecht
Je hebt me al die tijd voor het lijntje gehouden.
Je hoeft niet meer aan te komen met de praatjes van toen
Ik ben veranderd, ik ben verbeterd en ik ben zelfverzekerd
Ik ben niet langer jouw eigendom, iets waarover je de macht hebt.
Nee, ik ben gewoon mezelf, zonder dat ik jou daarbij nodig heb