Vanuit het beklaagde bankje hoor ik de interne criticus,
verkleed als aanklager oreren,
Duizend schulden komen op mijn hoofd,
dat dreigt te buigen onder deze zware last.
Geen woord komt over mijn lippen als ik hem laat begaan,
mijn tijd komt wel, is mijn gedachte.
De tijd van slikken en pikken is voorbij.
Dan is het mijn beurt te spreken en genadeloos
geef ik hem op zijn tabernakel,
waarmee ik al zijn argumenten onder tafel veeg.
Mijn interne advocaat is nog nooit zo doeltreffend geweest.
De enige schuld die ik wil bekennen is,
Ik ben misschien niet zo heel sterk, maar vandaag wel!
De rechter kijkt me opgetogen aan.
“Vrijspraak op al het ten laste gelegde mevrouw,
laat me u hier nooit meer zien.
Aanklager, u kunt wel inpakken,
deze vrouw zal nooit meer uw slachtoffer zijn”.
nana: | Dinsdag, mei 26, 2009 22:23 |
sterk geschreven rhoeas bedankt ook voor je treffende reactie nana |
|
Spirea: | Maandag, mei 18, 2009 20:55 |
Sterk geschreven ! | |
Oorlam: | Maandag, mei 18, 2009 13:55 |
goed geschreven ja een lege bedoeling..hmm ja wellicht |
|
Sneeuwvlok: | Maandag, mei 18, 2009 13:06 |
Geweldig schrijven! Dank je lief...... Ik zie ook een beetje een ontsnapping aan mijn lijden vanochtend - ''Ochtend''. | |
switi lobi: | Maandag, mei 18, 2009 12:54 |
:) Een sterk pleidooi! Liefs, switi lobi |
|
Auteur: honingbijtje | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2009 | ||
Thema's: |