Lang geleden was er eens
Een moustache gedragen door een mens
Groot als een ruige beer
Met een hart dat evenzeer
Reusachtig was als zijn gestalte
Iedereen erin opnemend van wie hij hield.
Je kon grollen als de beste
Maar als iemand je nodig had was je de eerste
Om te tonen wat steun en vriendschap wilden zeggen,
Ik denk dat niemand dat hier zal weerleggen.
Je hebt bijna heel de wereld afgereisd
En kan zeggen dat je zonder spijt
Altijd gedaan hebt wat je het liefste deed
Met je neus in d e lucht en fototoestel gereed.
Kaarten verzamelen zodat je steeds de weg zou vinden
Van “La Tour Eiffel” tot Unter den Linden”
“Houden van” waren bij jou geen lege woorden
Want jou tijd met vrouw en kinderen kon niemand verstoren.
Je hield van mooie teksten, gedicht en rijm,
Dus is dit opgedragen aan jou, vind je dat niet fijn?
Je wilde altijd op je eigen benen staan
Iedereen was belangrijker dan jij, maar Stephan,
Juist daardoor was jij de belangrijkste van ons allemaal
Zij het regen of wind, stond je voor iedereen altijd klaar
Met een lach, warmte, goede raad en zo veel meer
Daarom doet dit afscheid ook zo veel zeer.
Niet alleen wij, maar ook de wolkenkrabbers zullen je missen
In al de steden waar je bent geweest
Zijn de vogels even gestopt met zingen
En kijken de gebouwen sip en triest.
Op een dag zullen we weer samen foto’s trekken,
Sigaren en sigaretten roken, exotische whiskeys drinken
Vader, vriend, collega, maar vooral een schat van een mens
Als we aan jou denken, zullen we glimlachen,
Wij weten dat het dat is wat je je nu wenst.
Het ga je goed op je laatste grote reis,
In ons hart zul je altijd blijven wonen,
Diep vanbinnen, ook al ben je nu ver weg van hier
Zo ben je altijd wel ergens thuis.
-=In Memoriam Stephan Vandendriessche=-
°29 november 1959 - †15 mei 2009