Haar tranen breken het glas in haar ogen..
tijden van een glimlach zijn al tijden vervlogen..
Schrille stemmen kwellen haar tere ziel..
het is de zoveelste keer dat ze in haar oude patroon viel..
Het snijden in haar huid voelt als aangenaam..
ze voelt zich alleen op de wereld staan..
Hoop is vervaagt achter wolken van verdriet..
weer is er niemand die het ziet..
Het kroppende gevoel stapelt zich steeds hoger op..
zwakte neemt toe, ze kan er niet meer tegenop..
Geluidloos smeekt ze aan de golven van de zee..
neem me alstublieft met me mee.