And I still cannot believe it.
Lopend op de ellenlange witte stranden, ik heb een foto van jou in mijn handen.
Hopend dat je op deze manier ooit zal beseffen dat ik echt wel van je hield.
Ik heb mijn kuren, jij hebt je kuren, we hebben onze kuren, wat heeft ons ooit bezield.
Je kan achten dat ik niet goed genoeg voor je ben.
Ze kunnen beramen dat je veel beter verdient, en het verleden moet laten gaan.
Maar het verleden maakt je toekomst, de toekomst vervaagt stilaan.
Ik zie jou nog steeds, hand in hand met mij. Voor eeuwig aan elkanders zij.
Dat is wat we meenden, maar niets is minder w aar.
Lieverd, je was mij meer dan ooit dierbaar, niet voor éen enkele zaak. Gewoon om wie je was.
[niet om wie je wilt zijn!]
Voor jou was ik misschien enkel een accessoire, die je kon aandoen wanneer je wilde.
De toekomende tijd zal verkillen, jij zal niet meer weten wat je wilt.
Weet je wat, je kunt het niet zoeken en je kunt het niet kopen,
maar vergeet niet, je kunt het ook niet ontlopen
vriendschap, je hoort het te koesteren,
met liefde te bewaren, want als je het niet doet,
is het verdriet niet te evenaren, je kunt het vernietigen door je doen en laten
en dan blijkt opeens hoe dicht vriendschap ligt bij haten : )
want zichzelf verliezen, dat is haar grote angst,
maar mijn rijtje overwonnen angsten is het langst.
ze is bang voor de dood, ik ben bang voor de dood,
zo bang, ookal houd ze zich groot
ze wil niet sterven, ze wil blijven leven, maar niemand kan mij die 100 % geven.
Jij, jij bent degene die mij pijn doet,
Jij bent degene die mijn ziel breekt,
Jij bent degene die mij probeert te helpen,
Jij bent degene tegen wie ik wil zeggen stop,
Maar ‘u’,
U wil ik bedanken voor alles..