Ken je dat gevoel?
Je vertrouwt iemand oh zo hard, dat je vreest voor verraad.
Je bent bang dat eens die persoon je een mes in de rug steekt,
je er niet meer bovenop zult komen.
Ik weiger te geloven dat er zulke mensen zijn.
Mensen die anderen doen geloven dat ze zacht zijn als rozenblaadjes.
Maar in de werkelijkheid is het anders.
Ze zijn compleet gehuld in zwart en duister.
Die angst om teleurgesteld te worden zit in iedereen.
En ik vraag me af, zijn er mensen die het goed voor hebben met je?
Ben je liever alleen, volledig afhankelijk van jezelf?
Of neem je het risico, en schenk je je vertrouwen aan de ander?