het is zo lang geleden,
dat ik je gezicht nog heb gezien,
het maakt me doodsbang je in
minder dan een maand terug te
moeten zien,
een paar meter van jou te zitten,
alleen al je moeten zien,
maakt me zo misselijk.
Hoe dichterbij het komt,
hoe erger het word,
steeds meer wrijf ik een traan weg,
je luisterde nooit naar wat ik zei.
Nee, kende je niet,
en zelfs mijn tranen werden niet gezien,
ik wist niet dat je niet van me hield.
lang ,heel lang ,
liet je me in waan,
mijn beste vriend te zijn,
de beste minnaar,
maar met liefde,
had het niet te zien.
Je vroeg jezelf je nooit af,
waarom ik zo stil lag,
waarom ik veranderde van een
open meisje,
naar zo'n klein en nietig meisje.
je zou het niet begrijpen,
daar is je verstand te klein voor!
je bent de macht over mij kwijt.
alleen je terug te moeten zien,
maakt me zo bang,
maar het gaat me nog sterker maken,
en dat hou je echt niet meer tegen!