Krachteloze machten maken zich meester van mij
Onbedwongen en beheerst laat ik je vrij
Seconden, minuten, uren tikken voorbij
Verloren gevoel wat in mij heerst
Lijkt van buiten o zo beheerst
Golven van allerlei emoties komen en gaan
Met hier en daar een verloren traan
Onwetendheid maakt mij onzeker van binnen
Het is zo sterk als geweven linnen
De hoop uitsprekend voor wat er zou kunnen komen
Speelt zich nu nog alleen af in mijn dromen
Waar hoop en vertrouwen elkaar leren kennen
Wacht ik op het moment dat ik weer in je armen kan rennen
Dan …… sta je daar zo bijzonder te zijn
Laat het toe, het gevoel, al is het nog zo klein
Geen kind is volwassen geboren
Maak niet kwijt wat je nog niet hebt verloren
De bloem zal bloeien in volle schoonheid
Zal stralen in de ochtendgloren met alle reinheid
Intenser zullen de kleuren zijn in de avonduren
Waar men wenst dat de bloei voor eeuwig zou kunnen duren