Papa en mama,
jullie zijn er allebei,
waarom voelt het alsof jullie nooit bestaan hebben.
papa en mama, 2 woorden zonder inhoud, een lege plek in mijn hart.
Ik zie jullie lopen en hoor jullie praten, waarom voel ik jullie niet.
Waarom bestaan jullie voor anderen? Behalve voor mij?
Papa en mama, langzaam beginnen jullie te vervagen, en neemt iets anders het over in mijn hart. Een slecht gevoel. iets dat ik probeer weg te krijgen, maar het wil niet, waarom lachen andere kinderen en moet ik altijd huilen bij het word papa en mama.
Waar blijven jullie nou toch?