Het is een tijd geleden dat ik wat heb geschreven.
Woorden kwamen wel langs, maar bleven niet kleven.
Ik ging door een dal van duisternis.
Omdat iets belangrijks mij ontnomen is.
Soms doet het leven pijn.
Soms kan het leven prachtig zijn.
Ik moet van mijn leven weer wat maken.
Er voor zorgen dat de oude pijnen mij niet meer raken.
Nu moet ik mijn leven weer op bouwen.
Opnieuw weer leren te vertrouwen.
Geloven dat er iemand is die het goed bedoeld.
Geloven dat niet iedereen me met ellende overspoeld.
Kon ik het maar leren in een boek of op tv.
Want leren vertrouwen in real life valt echt niet mee.
Ik kan nog niet anders dan denken dat iedereen me pijn wil doen.
Toch smacht ik naar die liefde van toen.
Ik weet niet hoe ik moet veranderen, in hoe ik ooit was.
Al die vrolijkheid en vertrouwen geeft geen pas.
Ik wou dat ik nog kon geloven in liefde zo echt.
Maar voor mij eindigde het altijd slecht.
Ik leef en daar is alles mee gezegd.
Want zonder liefde leef je niet echt.
Ooit zal ik het wel weer vinden.
Maar pas als al mijn twijfels bezinnen*BlueEyes*: | Donderdag, april 02, 2009 20:43 |
Zo mooi! Tranen in mijn ogen... Herken het gevoel wel een klein beetje;) Sterkte! Liefs, |
|
Auteur: romeindert | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 02 april 2009 | ||
Thema's: |