Ergernis.
Wie jij denkt dat ik ben, ben ik allang niet meer. Ik steven je voorbij met rake passen. Schop van me af indien ik dat nodig acht, mijn schenen zijn reeds blauw genoeg. Dus als je zo vriendelijk wilt zijn je voeten bij je te houden. Trouwens zonder schoenen komen ze nog harder aan, sterke tenen of zoiets. Zou dat ook genetisch bepaald zijn? Vraagstukken, vraagstukken er komen er enkel meer, al beantwoord ik mijn eigen vragen dan meestal weer wel. Of ik stel me vragen bij antwoorden die ik krijg. Dat is dan wel de leuke volgorde, maar wellicht ben ik raar. Ik verwacht geen totale aanpassing, altijd mijn zin krijgen is ook niet alles. Maar ik verwacht wel dat je naar me zal luisteren, dat je me accepteert zoals ik ben, en dat je zo nu en dan eens rekening met me zal houden. Vooral wanneer ik aangeef dat ik het niet trek, en dat je dan toch echt je bek dicht moet houden.