Woorden
Ze maken je vaker kapot dan je lief is
Dringen dieper door dan je wilt
Tot diep in je hart
Je hart verscheurd
Tot op het bot voel je de pijn
Het breekt je
Het sloopt je
Het maakt je helemaal kapot
Dat ene woord, die ene zin
Het hoeft maar één keer gezegd te worden
Één keer en het is alweer raak
De pijn dringt door tot aan jou diepste stukje
Het brand…
Het gaat diep door je lichaam heen
Je wilt je het afsluiten voor alles wat vervolgens nog gezegd wordt
Maar het is al te laat
Te laat….
Je kunt je oren er niet meer voor sluiten
Alle woorden dringen tot je binnen
Breken alles in stukken
Laten je uiteen vallen
Doen je pijn
En dan….als de woordenval is gestopt…ben jij compleet gesloopt
Je wilt nu echt niets meer horen of zien
Maar helaas
Het zit al lang en breed in je hoofd
Het dreunt zich daar elke keer weer op….vanzelf
Achter elkaar door wordt het opgedreund
Om gek van te worden
Er lijkt geen einde aan te komen
Het liefst stop je nu je hoofd diep onder de kussens
Even helemaal weg…
Maar heeft het zin?
Nee Helaas, het lost niets op
Het blijft namelijk doordreunen
Telkens die woorden, telkens opnieuw
Wat er aan te doen?
Je voelt walging ontstaan
Maar ook wanhoop en angst
Verdriet…verdriet wat er van jezelf niet mag zijn
Hoe nu verder????
Met veel pijn en met die woorden in je hoofd, weet ik verder geen oplossing… het is niet anders