"Laat me met rust!"
Schreeuw ik hard terwijl ik wakker schrik.
Ik dacht weer aan het moment het moment waarop je me lastig viel.
Alles geprobeert maar niets lijkt te werken en wil mijn angst niet laten merken.
Ik voel me raar,vreemd,angstig en vies.
Elke keer bang om hem weer tegen te komen.
Ik ontwijk ieders blik en vermijd je overal.
Ik wil rust...eeuwige rust zonder iemand om me heen zonder jou die me lastig valt.
Zonder dat gezeik aan mijn hoofd...
zonder dat mijn leven verder nog word vergalt.