Stralen water rennend over het raam..
als tranen van parels..
die langs mijn neus voorbij gaan..
mijn weggedoken blik..
is langzaam aan het vergaan in het niets..
mijn hopen is gedaald…
en voorlopig vervangen door gemis..
gaf me een kans om mijn kwetsbaarheid te doorbreken..
en ik had je kunnen laten zien..
dat ook ik mijn zonnestralen bezit..
nu je alleen liet in mijn wanhoop..
hangen mijn schouders verloren..
en zie ik de zin van het stralen niet meer in..
Jij ben namelijk alles waarvoor ik zou willen stralen..
maar nu je bent vervaagt als wolken voor de zon..
zak ik weg in mijn menende gemis.