Ik ben het nooit verloren, datgene wat van mij was Gewoon heel erg diep verstopt Zelfs het zoeken naar de gloei stond stil, omdat het bewust zijn langzaam kouder werd Opgeslokt in onbewuste onrust Gezien als een soort van storen
Maar ik ben het nooit verloren Datgene wat echt van mij is Losgemaakt van deze plek Voert me steeds dichterbij de zon Welke zorgt voor het smelten van de kap als een dikke laag ijs om de huid van de ziel waar lippen tijdelijk waren vastgevroren
Ik ben het niet verloren Warmte om me heen laat me leven Brengt mijn eigen geur als een spoor
Op de paden van voorbestemde lot Geeft me zicht en inzicht in de velden Ik stukje bij beetje tijdens smelten verzamel wat verstopt was na te zijn geboren