Herman die we al een tijdje uit het oog waren verloren, voelde ineens een hevige schok door de gang waarin hij nog steeds op de vlucht was gaan. Hij struikelde en viel pardoes languit in de duivenstront.
Even later krabbelde hij weer overeind, zag de deur en begon aan de klink te roppen.
Op datzelfde moment kreeg Hans op onverklaarbare wijze zijn vingers tussen de rits van het slipje in de Livera tas. Buurman Edo werd bijkans gek en stond inmiddels bijna op zijn kop te schuimbekken. Annelies zag dit alles met lede ogen aan. Gelukkig had ze haar mobiel bij de hand want als dit geen youtube kraker werd wist zij het ook niet meer.
Hans liet vervolgens het tasje vallen. Edo vloekte zeer hard. Annelies maakte opnamen en buurman Herman kwam uit het tasje gekropen. "Waar zijn mijn schoenen" vroeg Herman.
"Wat is dat voor verschrikkelijke poepman?!" riep Hans die inmiddels om zich heen begon te kijken waar de verborgen camera hing. “Het is Frans Bauer, of nee toch Herman” schreeuwde Edo die duidelijk opgelucht was.
En zo leefden ze nog lang en gelukkig verder in hun vinex-wijk.
De Nifter en Oorlam